Poniatoszczak i tramwaje 🚋🌉

Zadanie zaprojektowania i poprowadzenia produkcji nowego mostu otrzymał polski konstruktor i inżynier komunikacji Mieczysław Marszewski. Projekt zaakceptowany przez władze carskie miał łączyć ze sobą Aleje Jerozolimskie z ulicą Targową. W 1904 roku rozpoczęto budowę. Uroczyste otwarcie mostu odbyło się 6 stycznia 1914 r. Oficjalną nazwą nadaną konstrukcji był Most Cara Mikołaja II – nazwa ta jednak nie przyjęła się wśród warszawiaków zbyt dobrze. Mieszkańcy stolicy nazywali go naprzemiennie „trzecim mostem” lub Mostem Poniatowskiego ponieważ pierwsze próbne przejazdy odbywały się w setną rocznicę śmierci Księcia Józefa.

5 sierpnia 1915 roku wycofujące się z Warszawy rosyjskie wojska wysadziły część mostu. Niespełna rok później szkody naprawiono tymczasową, drewnianą konstrukcją, która spłonęła w 1917 roku. 4 lata później rozpoczęto całkowitą jego odbudowę. Pierwszą część nowej konstrukcji ukończono w roku 1925. Przeprowadzono wtedy próbę wytrzymałościową, wykorzystując ustawione na moście jeden po drugim wagony tramwajowe typu A. Próba przebiegła pomyślnie dla konstruktorów i osób znajdujących się na nim w trakcie zdarzenia. Po tym wydarzeniu – 9 sierpnia 1925 roku otwarto pierwszą linię tramwajową przejeżdżającą przez Most Poniatowskiego. Trasa przebiegała od Al. 3 Maja przez Most Poniatowskiego, Aleję Poniatowskiego, ulicę Targową aż do ulicy Kijowskiej. Całość prac naprawczych nad mostem zakończono oficjalnie w 1927 roku.

Do roku 1939 mostem kursowały linie: 7, 12, 24, oraz 60 i 70. W styczniu 1940 linia 24 wróciła jeszcze na pewien czas do przejazdów przez most. 13 września 1944 konstrukcja została ponownie wysadzona w powietrze – tym razem przez wojska niemieckie. Ponowną odbudową mostu zajął się od strony projektowej inż. Stanisław Hempel. Nowy Most Poniatowskiego różni się nieco od swojej pierwotnej postaci – brakuje mu m.in. kilku kamiennych ławek oraz ozdobnej balustrady.